Lady Day - Billie Holiday - A.Sroka-Hryń, W.Nahorny

Recital piosenek ze spektaklu ,,Lady Day-Billie Holiday" Laniego Robertsona w wykonaniu aktorki Anny Sroki-Hryń i wybitnego pianisty i kompozytora Włodzimierza Nahornego. „Człowiek jest sumą tego, co przeżył” – mówi Billie Holiday, przeplatając swoje wspomnienia pięknymi piosenkami. Wciąga widza w opowieść chwilami zabawną, czasem wzruszającą, a czasem porażającą. Jak życie...

Mając kilkanaście lat, zaczęła regularnie zarabiać pieniądze – raz jako służąca, innym razem jako prostytutka. Nocne życie, miłość za pieniądze, pijackie przyjęcia w klubach oraz narkotyki stały się sensem życia i początkiem tragedii młodziutkiej dziewczyny. Kiedy wraz z matką przeprowadziła się do Nowego Jorku, przypadkiem dostała pracę jako wokalistka w jednym z klubów Harlemu. To spowodowało, że zaczęła poświęcać muzyce coraz więcej uwagi. W końcu – poświęciła jej całe życie. Muzyce i narkotykom...

Monodram Laniego Robertsona opowiada o jednym z ostatnich występów wielkiej, czarnoskórej wokalistki XX wieku, Billie Holiday. Historia ta dzieje się w czasie bezpośrednio poprzedzającym jej odejście (w maju 1958 r. przewieziono wokalistkę do szpitala z powodu dolegliwości serca i marskości wątroby, a ponieważ była ścigana przez policję za posiadanie narkotyków, nałożono na nią areszt w szpitalu, w którym zmarła w poniżających warunkach) i układa się swoistą próbę spowiedzi artystki. Polska premiera spektaklu, w tłumaczeniu Lukasa Adamczyka i Anny Wołek oraz reżyserii Natalii Babińskiej, odbyła się w 2008 r. w Teatrze Rozrywki w Chorzowie. Obecnie spektakl znajduje się w repertuarze Muzycznego Teatru Impresaryjnego w Toruniu. Podczas koncertu Anna Sroka-Hryń i Włodzimierz Nahorny wykonają piosenki ze spektaklu w tłumaczeniu Wiesławy Sujkowskiej.

Anna Sroka-Hryń
Absolwentka Wydziału Aktorskiego Akademii Teatralnej w Warszawie. Współzałożycielka Studia Teatralnego „Koło”. Koncertuje z własnymi recitalami, m.in. z recitalem piosenek Edith Piaf, Ewy Demarczyk, Billie Holiday z towarzyszeniem wybitego kompozytora i pianisty Włodzimierza Nahornego, wykonuje także recital piosenek międzywojennych „Vintage”. Występowała na wielu scenach stołecznych, m.in. Teatr Polonia („Kobieta z widokiem na taras”), Teatr Studio („Jedną ręką”), Teatr Ochoty („Starucha”, „Fale”), Teatr Soho oraz na terenie całego kraju, m.in. Teatr im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie („Piaf”, „Kształt rzeczy”), Teatr Rozrywki w Chorzowie („Odjazd”, „West Side Story”, „Rent”, „Lady Day at Emerson's Bar and Grill”). W Teatrze Muzycznym Roma można ją oglądać m.in. w spektaklach: „Proces”, „Całujcie mnie wszyscy w 

odbiornik”, „Tuwim dla dorosłych” na Novej Scenie oraz, na Dużej Scenie, w roli Donny w musicalu "Mamma Mia!". W Teatrze 6.piętro gra w spektaklu "MŁYNARSKI obowiązkowo!". 
Za kreację aktorską w spektaklu „Taksówka” otrzymała w 2006 roku nagrodę im. Jana Świderskiego Sekcji Teatrów Dramatycznych Związku Artystów Scen Polskich w XII Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej. Laureatka Nagrody Artystycznej „Złota Maska” Marszałka Województwa Śląskiego Janusza Moszyńskiego w kategorii rola wokalno-aktorska za rolę Maureen Johnson w spektaklu „Rent” Jonathana Larsona w reż. Ingmara Villqista (2006) oraz Teatralnej Nagrody Muzycznej im. Jana Kiepury w kategorii Najlepsza Śpiewaczka za rolę Edith Piaf w spektaklu „Edith i Marlen” reż. Marta Mészáros, Mazowiecki Teatr Muzyczny (2013). Laureatka VI edycji konkursu „Pamiętajmy o Osieckiej”, finalistka PPA we Wrocławiu (2003). 
Ma w dorobku kilkadziesiąt ról dubbingowych, serialowych i filmowych. W 2013 roku obroniła tytuł doktora sztuki na Akademii Teatralnej w Warszawie. 

Włodzimierz Nahorny
Pianista, saksofonista, kompozytor i aranżer muzyki jazzowej, rozrywkowej, teatralnej i filmowej. Jego muzyka to poezja, romantyzm, refleksja. Jest osobowością niedefiniowalną. Jego życiorys to niemal cała historia polskiego jazzu. Od samego początku kariery, od debiutu, wzbudza powszechne uznanie. Wybitny, niepowtarzalny kompozytor, jeden z pierwszych polskich multiinstrumentalistów. Jego idiom to pojęcie tak szerokie jak nieskończony jest wachlarz jego artystycznych doświadczeń. Jest człowiekiem o niespotykanej wrażliwości i skromności, jednocześnie pełnym energii i nowatorskich koncepcji. Przez krytyków nazwany Chopinem jazzu.

 Jest absolwentem PWSM w Sopocie. Zdobył wiele nagród na konkursach i festiwalach w Polsce i za granicą. Najważniejsze z nich to: I nagroda solistyczna i zespołowa na Jazz nad Odrą 64; II nagroda na Konkursie Młodych Muzyków Jazzowych w Wiedniu w 1966; I nagroda na Festiwalu Jazzowym w Wiedniu 1967, którą odebrał z rąk Duka Ellingtona; I nagroda na Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu kolejno w 1972 i 1973 r. Jest kompozytorem najsłynniejszej powojennej polskiej piosenki Jej Portret. Ma na swoim koncie współpracę z legendarnym gdańskim BIM-BOMEM, z zespołami Andrzeja Trzaskowskiego, Andrzeja Kurylewicza i wreszcie z Breakoutami w okresie ich największej popularności. W 2000 r. otrzymał statuetkę Fryderyka w kategorii Jazzowy Muzyk Roku 2000, w 2011 roku otrzymał honorową nagrodę Złotego Fryderyka. Został uhonorowany również wieloma odznaczeniami, m.in. Odznaką Zasłużony działacz kultury (1974, 1986) i Brązowym Medalem Zasłużony Kulturze - Gloria Artis (2005). W styczniu 2011 r., z rąk prezydenta RP, otrzymał Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. W maju 2009 Włodzimierz Nahorny obronił pracę doktorską pot tytułem Twórczość Fryderyka Chopina jako źródło inspiracji w muzyce jazzowej, a w 2013 otrzymał tytuł profesora. Wykłada na Akademii Muzycznej w Gdańsku.