Opis
Opera miała swoją prapremierę w roku 1859. W wieku
XIX była jednym z najczęściej wystawianych dzieł francuskich. Stało się
tak nie tyle za sprawą libretta, opowiadającego historię odmłodzonego
Fausta, którego Mefisto swata z Małgorzatą, co dzięki muzyce. Wiele
fragmentów muzycznych stało się operowymi szlagierami, by wspomnieć tu
tylko Strofy o złotym cielcu, serenadę Mefista, arię Małgorzaty z
klejnotami, walca, arię Walentego itd., itd. Opera wszędzie wzbudzała
entuzjazm. Wszędzie, poza Niemcami, gdzie uznano ją za profanację
dramatu Goethego. Dlatego też dzieło to do dziś wystawiane jest tam pod
tytułem Margarethe lub Faust und Margarethe.
Reżyser
inscenizacji w Operze Bałtyckiej, Marek Weiss-Grzesiński, stawia
pytanie o granicę ludzkiej ingerencji w prawa przyrody. Zastanawia się
do czego prowadzą pogoń za młodością, eksperymenty z klonowaniem itd.
Kierownictwo muzyczne spoczywa w rękach Janusz Przybylskiego, który
długie, 5-aktowe dzieło przystosował do możliwości percepcyjnych
współczesnego „rozpędzonego” widza.
Pomimo ważkich pytań, jakie stawia widzom inscenizacja, Faust pozostaje
nadal wspaniałym widowiskiem, w którym sceny zbiorowe, przeplatają się
z nastrojowymi ariami i duetami i w którym nie zabraknie pełnych
rozmachu scen baletowych, ze słynną Nocą Walpurgi na czele - w naszej inscenizacji ujętej w oryginalny sposób i skomponowaną na nowo przez Tomasza Rogozińskiego.
treść
Chcąc
przez całe życie dorównać Bogu w panowaniu nad światem i naturą,
naukowiec Faust zestarzał się, nie odnosząc sukcesu. Jego jedynym
pragnieniem jest być ponownie młodym. Prośbę spełnia Mefisto.
Odmłodzony Faust egoistycznie i chciwie korzysta raz jeszcze z życia.
Uwodzi i porzuca Małgorzatę. Dziewczyna zabija ich dziecko, trafia do
więzienia, gdzie obłąkana czeka na wykonanie kary śmierci. W ostatniej
chwili odrzuca pomoc Faust i Mefista, za co, w przeciwieństwie do swego
kochanka, zostaje zbawiona.
Źródło: Opera Bałtycka
