Wesele Figara

"Wesela Figara" to jedna z trzech najważniejszych oper Mozarta interpretowanych na różne sposoby i realizowanych w całej gamie stylów, mód i tendencji. Spektakl powstał w koprodukcji z Operą Wrocławską.

"Wesele Figara" to kontynuacja losów byłego golibrody („Cyrulik sewilski”), który z czasem został zarządcą dóbr swego pana - Hrabiego Almavivy. Niegdyś pomógł mu zdobyć żonę - piękną Rozynę. Wystarczyły jednak trzy lata, by gorące uczucie Hrabiego zamieniło się w katalog rutynowych uśmiechów i serdeczności. Znudzony arystokrata tęskni już za "nowymi emocjami". Z nadzieją patrzy na urodziwą Zuzannę - pokojówkę swojej żony, a zarazem oficjalną narzeczoną Figara, ten nie zamierza jednak się nią nikim dzielić. Obmyśla więc intrygę, która ma udaremnić zamiary jego pana.

„Wesele Figara” jest dość powszechnie za dzieło komiczne. Jednocześnie jest to najbardziej seksowna i zarazem liryczna z oper Mozarta. Zasadniczym motorem działania bohaterów jest w tym utworze napięcie pomiędzy zmysłowością i tęsknotą za prawdziwą miłością. Muzyka utrzymuje to napięcie tak pięknie, że widzowie nie zauważają upływu czasu. Miłosne perypetie głównych bohaterów prowokują do gorzkiej refleksji na temat ułudy seksualnych rozkoszy. Niby oczywiste i banalne, a jednak gorzkie w każdorazowym indywidualnym doświadczeniu.

Kiedy poszukiwanie uciech staje się rozpaczliwym remedium na brak miłości, może to przybrać wymiar komiczny dla obserwatora z zewnątrz. Sprawy ludzkie się nie zmieniają. Miłość, pożądanie, nienawiść i poczucie winy – zawsze te same problemy i ta sama rozpacz bez względu na epokę. Inne są tylko ubrania, technologie przy pomocy których toczy się życie, tempo tego życia i obyczaje. ..