Wystawa "Krzysztof Kieślowski. Ślady i pamięć"

Wystawa zrealizowana przez Muzeum Kinematografii w Łodzi w zamierzeniu jej autorów ma być historią życia, twórczości artystycznej i "życia po życiu" jednego z największych twórców kina polskiego.
Reżysera filmów dokumentalnych i fabularnych, scenarzysty filmowego zarówno filmów autorskich, jak i zrealizowanych przez innych twórców, autora sztuk teatralnych, reżysera pracującego dla teatru i telewizji, pedagoga, opiekuna artystycznego młodych filmowców. Także autora dokumentalnych fotografii i poezji pisanej w okresie młodzieńczym a czasami nawet aktora, który ma w dorobku kilka epizodów z drugiej strony kamery.
Artysty, którego dorobek ciągle jest oglądany, analizowany, poddawany różnorakim interpretacjom, którego myśl znajduje kontynuatorów i naśladowców w kinie polskim i europejskim.
Paradoksalnie, dziesięć lat, jakie minęły od jego śmierci, nie tylko nie zatarły jego dorobku w niepamięci, ale właśnie ta rocznica wywołała nową falę zainteresowania jego dziełem, szczególnie wśród ludzi młodych i bardzo młodych, którzy dorastają do odkrycia Kieślowskiego dla siebie.
Zawsze, kiedy tematem wystawy muzealnej jest człowiek, artysta kina, którego dzieło jest żywe i który odszedł od nas tak niedawno, stajemy wobec dylematu, na ile wiedza o nim, jego życiu, jego sztuce jest powszechna, na ile możemy i powinniśmy zagłębić się w jego prywatność i po co to robimy.
Muzealną wystawę przygotowaliśmy z myślą zarówno o tej publiczności, która Kieślowskiego znała i ceniła, jak i tej, która odkrywa ją dla siebie, która oglądając wystawę poznaje bohatera.
Stąd dydaktyczny, edukacyjny charakter wystawy, jej rozbudowana warstwa informacyjna. Publiczność, jeśli zechce, może prześledzić jego artystyczną biografię zamkniętą w dokumentach, fotografiach - prywatnych i zrobionych w czasie pracy na planie, fotosach filmowych, międzynarodowych plakatach do jego filmów, dyplomach i nagrodach, jakie dostał na krajowych i międzynarodowych konkursach i festiwalach filmowych. Są wśród dokumentów także te osobiste, rodzinne, dzięki którym widz może poznać Kieślowskiego od strony prywatnej.

Ważnym i chyba bardzo atrakcyjnym uzupełnieniem jego zamkniętej w obrazach artystycznej biografii jest autonomiczna ekspozycja fotografii wykonanych przez niego w czasie studiów w szkole filmowej w Łodzi. Oglądając te skromne, czarno-białe fotografie mamy wyjątkową szansę ujrzenia Krzysztofa Kieślowskiego w stadium twórczego przeobrażenia z obserwatora w artystę. Zdjęcia wykonywał w Łodzi, dziewiętnastowiecznym, kilkusettysięcznym mieście przemysłowym. Pokazał Łódź taką, jaką wówczas była, pokazał a właściwie zdokumentował jej klimaty, miejsca i ludzi w niej żyjących. Wówczas, w latach 1965-66, narodził się Kieślowski jako wrażliwy i wnikliwy obserwator rzeczywistości, późniejszy twórca społecznych filmów dokumentalnych, których najważniejszym i jedynym podmiotem był zawsze człowiek. Tak jak całej jego twórczości.

Cieszymy się, że zechcieli Państwo - tak jak wcześniej publiczność Berlina, Wiesbaden, Düsseldorfu, Paryża, Nowego Jorku, Strasburga, Bergamo, Toronto - spotkać się z twórczością tego niezwykłego człowieka. Kolejne spotkania czekają w Trondheim, Budapeszcie, Lipsku, Segovii, Madrycie, Odessie, Singapurze, Malezji, Indonezji, Pekinie, Delhi, Bangkoku...