Opis
Najbardziej osobisty obraz południowokoreańskiego reżysera. Kim Ki-Duk spędza dwa lata na dobrowolnym wygnaniu w chacie na prowincji.
Żyje jak pustelnik, bez bieżącej wody i ogrzewania, z namiotem rozłożonym w domu, pośród poniewierających się pamiątek po dawnych sukcesach. W dialogu ze sobą z ekranu analizuje źródła własnej twórczości, emocje i kompleksy. Zrealizowana bez ekipy filmowej, szczera, autoterapeutyczna wypowiedź na granicy reportażu, pamiętnika i medytacji.
