Opis
20 lipca (niedziela) o godz. 20.00, w ramach festiwalu Globaltica odbędzie się pokaz filmu "Brasileirinho – Muzyka Słońca".
Film dokumentalny ukazujący korzenie brazylijskiej muzyki Choro, gatunku popularnego niemal na całym globie od ponad 130 lat. Wielu określa go mianem brazylijskiego jazzu i może byłoby to prawdą gdyby nie fakt, że jazz powstał wiele lat później.
Choro, czyli z portugalskiego płacz lub lament (zwane także chorinho – mały płacz/lament), narodziło się pod koniec XIX wieku na ulicach Rio De Janeiro z połączenia europejskich melodii, afro-brazylijskich rytmów i melancholijnych interpretacji muzyki brazylijskich Indian. Uważa się, że muzyka ta stanowi zalążek rozwoju kultury brazylijskiej.
Tradycyjnie choro powstawało przy użyciu gitary, cavaquinho (instrumentu przypominającego niewielką gitarę, spokrewnionego z ukulele), pandeiro (rodzaju tamburynu), różnorodnych instrumentów perkusyjnych oraz instrumentów solowych (flet, klarnet, mandolina). W latach 50. XX wieku popularne stało się użycie gitary siedmiostrunowej w roli basu, a później kolejne modyfikacje z udziałem fortepianu czy trąbek.
Popularność Choro nie traciła na sile do lat dwudziestych XX wieku, wtedy to wyparła ją samba czy bossa nova. Jednak w latach pięćdziesiątych zaczęły się odbywać Rodas do Choro, spotkania na zasadzie jam session, gdzie muzycy improwizowali wokół klasycznych utworów wzbogacając je o nowoczesne smaczki. Środowisko brazylijskich muzyków ożywiło się jednak potrzebnych było jeszcze 50 lat nim Choro odzyskało ogromną sławę i ponownie trafiło do radia, telewizji, a nawet poza granice Brazylii.
Wstęp wolny.
Film dokumentalny ukazujący korzenie brazylijskiej muzyki Choro, gatunku popularnego niemal na całym globie od ponad 130 lat. Wielu określa go mianem brazylijskiego jazzu i może byłoby to prawdą gdyby nie fakt, że jazz powstał wiele lat później.
Choro, czyli z portugalskiego płacz lub lament (zwane także chorinho – mały płacz/lament), narodziło się pod koniec XIX wieku na ulicach Rio De Janeiro z połączenia europejskich melodii, afro-brazylijskich rytmów i melancholijnych interpretacji muzyki brazylijskich Indian. Uważa się, że muzyka ta stanowi zalążek rozwoju kultury brazylijskiej.
Tradycyjnie choro powstawało przy użyciu gitary, cavaquinho (instrumentu przypominającego niewielką gitarę, spokrewnionego z ukulele), pandeiro (rodzaju tamburynu), różnorodnych instrumentów perkusyjnych oraz instrumentów solowych (flet, klarnet, mandolina). W latach 50. XX wieku popularne stało się użycie gitary siedmiostrunowej w roli basu, a później kolejne modyfikacje z udziałem fortepianu czy trąbek.
Popularność Choro nie traciła na sile do lat dwudziestych XX wieku, wtedy to wyparła ją samba czy bossa nova. Jednak w latach pięćdziesiątych zaczęły się odbywać Rodas do Choro, spotkania na zasadzie jam session, gdzie muzycy improwizowali wokół klasycznych utworów wzbogacając je o nowoczesne smaczki. Środowisko brazylijskich muzyków ożywiło się jednak potrzebnych było jeszcze 50 lat nim Choro odzyskało ogromną sławę i ponownie trafiło do radia, telewizji, a nawet poza granice Brazylii.
Wstęp wolny.
![Adam Driver w klipie z filmu "Megalopolis" Francisa Forda Coppoli [WIDEO]](https://gfx.dlastudenta.pl/uploads/images/4/bb/megalopolis_film_1030x578.jpg)
